قوله تعالى: و ما محمد إلا رسول الآیة... و نیست محمد (ص) مگر فرستادهاى از مردمان، قدْ خلتْ منْ قبْله الرسل پیش ازو فرستادگان فراوان گذشتند، أ فإنْ مات أوْ قتل اگر او بمرد یا بکشتند، انْقلبْتمْ على أعْقابکمْ شما باز میگردید به پس باز، و منْ ینْقلبْ على عقبیْه و هر که باز گردد بر دو عقب خویش، فلنْ یضر الله شیْئا نگزاید خداى را هیچ چیز، و سیجْزی الله الشاکرین (۱۴۴) و آرى پاداش دهد خداى سپاسداران را.
و ما کان لنفْس و نبود و نیست هیچ تن را و هیچ کس را، أنْ تموت إلا بإذْن الله که بمیرد مگر بخواست خدا و دانش او، کتابا موجلا نبشتهایست و انداختهاى نامزد کرده که کى، و منْ یردْ ثواب الدنْیا و هر که ثواب این جهانى خواهد، نوْته منْها بدهیم او را از آن، و منْ یردْ ثواب الْآخرة و هر که ثواب آن جهانى خواهد، نوْته منْها بدهیم او را از آن. و سنجْزی الشاکرین (۱۴۵) و آرى ثواب دهیم سپاسداران را.
و کأینْ منْ نبی اى بسا پیغامبرا، قاتل معه که با وى جنگ کردند، ربیون کثیر سپاههاى فراوان، فما وهنوا سست نگشتند و تن بندادند، لما أصابهمْ فی سبیل الله آن را که بایشان رسید در راه خدا، و ما ضعفوا و ما اسْتکانوا سست و بد دل نشدند و از دست فرو نیفتادند، و الله یحب الصابرین (۱۴۶) و الله دوست دارد شکیبایان را.
و ما کان قوْلهمْ إلا أنْ قالوا و نبود سخن ایشان مگر آنکه گفتند: ربنا اغْفرْ لنا ذنوبنا خداوند ما! بیامرز ما را گناهان ما، و إسْرافنا فی أمْرنا و گزافکارى ما در کار ما، و ثبتْ أقْدامنا و بر جاى دار و محکم بر ایستادنگاه ما در سبیل خویش، و انْصرْنا على الْقوْم الْکافرین (۱۴۷) و یارى ده ما را بر گروه ناگرویدگان.
فآتاهم الله ثواب الدنْیا بداد خداى ایشان را ثواب این جهانى، و حسْن ثواب الْآخرة و نیکویى ثواب آن جهانى. و الله یحب الْمحْسنین (۱۴۸) و الله دوست دارد نیکوکاران را.
یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، إنْ تطیعوا الذین کفروا اگر فرمان برید ایشان را که بمن کافر شدند، یردوکمْ على أعْقابکمْ برگردانند شما را بپس باز، فتنْقلبوا خاسرین (۱۴۹) تا برگردید و زیانکار باشید.
بل الله موْلاکمْ بلکه الله خداى شما و یار شما، و هو خیْر الناصرین (۱۵۰) و او بهتر یارى دهندگان است.